woensdag 23 december 2009
maandag 21 december 2009
Emotie for life
Openbare vervoering
Al meer dan tien jaar studeer ik in Brussel en ben ik aangewezen op het gebruik van het openbaar vervoer om mij richting schoolbanken te verplaatsen. Tijdens de zes jaren in het middelbare onderwijs was dit nog tamelijk eenvoudig. Een bus nemen aan de beginhalte, en voor de deur van de school uitstappen. De eerste stappen naar het hoger onderwijs bleken al meteen wat moeilijker. Plots was ik op twee verschillende vervoersmaatschappijen aangewezen en kwam ik in aanraking met het alom gevreesde overstappen van het ene op het andere voertuig. Na vier jaren mijn broeken te verslijten op de banken van de Vrije Universiteit van Brussel, begeef ik mij nu dagelijks naar hartje Brussel om te doen alsof ik journalistieke aanleg heb. Ook op vlak van openbaar vervoer betekende dit weer een hele aanpassing. Helaas wegen de extra mogelijkheden om tot op mijn bestemming te raken niet op tegen de steeds later opstaande student in mezelf.
Elke dag opnieuw ervaar ik een prachtige en bruisende relatie met het openbaar vervoer dat zich in en rond Brussel ontplooit. Want geef nu toe, in tegenstelling tot algemeen aanvaard bijgeloof, heeft een bus, tram, trein of metro vaak veel meer charme te bieden dan eender welk pittoresk sneeuwlandschap. Het overgrote deel van deze charme begint en eindigt steevast bij een veranderlijke factor: de medereiziger. Eenieder die wel eens een bus, tram, trein of metro bestijgt kan het beamen: medereizigers bestaan (letterlijk) in alle geuren, kleuren en maten. Het maakt niet uit of je bus afgeladen vol zit of niet, er is steeds een interessant persoon in de omgeving te bekennen. Mijn persoonlijke favorieten zijn de virtuozen die graag hun muziekcreaties met de rest van de bus delen. De beginnende artiest doet dit door zijn eigen oren aan moes te stampen met een koptelefoon. De succesvollere muzikanten zijn echter ongegeneerd genoeg om hun mobiele telefoon als luidspreker te gebruiken. De musici haalden het nipt van de feestbeesten met hun aangenaam parfum van alcohol en sigaretten en de bejaarde dames die met drie honden en zeven boodschappentassen om een pakje boter gaan. Uiteraard allemaal tijdens het spitsuur.
Gelukkig leggen de vervoersmaatschappijen ter lande genoeg bussen en trams in, die vlekkeloos op tijd rijden. Bovendien lacht de chauffeur je altijd vriendelijk toe, nog voor de deuren voor je neus opengaan. Eventuele vertragingen worden ingehaald op de wijdverspreide busstroken die door geen enkele ander voertuig gebruikt worden. Mocht er toch nog oponthoud zijn, kan je aan elke halte terecht in een grote overdekte en perfect verwarmde ruimte, terwijl je rustig een drankje nuttigen kan. Eens de bus is aangekomen, betreed je een ware oase met zetels om in weg te dromen, terwijl je benen genieten van de ruimte die ze op de schoolbanken niet hebben. Ondertussen zweeft de bus richting verdere haltes, zonder bruuske remmanoeuvres of omwegen die helemaal niet op de route liggen.
Misschien wordt het toch eens hoog tijd dat ik aan dat rijbewijs begin.
maandag 14 december 2009
Knal, boem, pats: los erop
Stijntje trapt na
Stijnen mag zeggen wat hij wil. Er is vrijheid van meningsuiting. Maar dit is de kritiek van een gefrustreerde sporter. Stijnen heeft zichzelf buitenspel gezet. Als hij zich niet afgemeld had, zou ik hem zeker opgeroepen hebben. Ik heb enkel gezegd dat hij zich net als iedereen zou moeten bewijzen.
dinsdag 1 december 2009
Framing is everything
En toch knaagt er al enkele dagen iets...
Toen ik vrijdag na mijn laatste les terug huiswaarts keerde, nam ik zoals gewoonlijk de route die me langs het Noordstation bracht. Wachtend op mijn bus (die zoals gewoonlijk een gemiddelde van een kwartier vertraging hanteerde) zag ik aan de overkant van het perron enkele mannen zitten. Al snel werd me duidelijk dat deze heren daar al een tijdje zaten en hoogstwaarschijnlijk over een niet al te aangename slaapplaats beschikken. De drie heren waren duidelijk in hogere sferen en leefden even in hun andere wereld.
Een van de drie mannen stak met de grootste moeite ter wereld de straat over en wankelde mijn richting uit. Bloedend aan het hoofd, ongeschoren, ongewassen en met wallen die zelfs met Photoshop moeilijk weg te werken zijn, vroeg de man mij om een sigaret. Als niet-roker kon ik de man enkel teleurstellen. Of hij mij geloofde, weet ik niet. Hoeveel hij nog van onze ontmoeting herinnert, weet ik ook niet. De man rook helemaal niet naar alcohol, wat me doet vermoeden dat zijn buzz van een nog veel meer verslavend goedje kwam. Hij strompelde verder en kreeg van een andere voorbijganger wel een sigaret. Mission accomplished.
Enkele dagen later zit ik in mijn lekker verwarmd huis, in mijn eigen kamer, werkend op mijn laptop met in de achtergrond muziek van mijn eigen radio. Mijn printer heeft de afgelopen dagen overuren geklopt. De samenvattingen en notities komen er langs mijn twee oren uit. Om mijn studeermomenten nog wat aangenamer te maken, liet ik het overigens niet na om mijn buik dag na dag rond te eten.
Op zo'n moment vraag ik me af waarom al die stress toch nodig is. In plaats van te panikeren dat ik deze of gene tekst niet ken, zou ik daar beter dankbaar voor zijn. Ik heb tenminste de kans om verder te studeren, zelfs nadat ik al twee diploma's behaald heb. Het ergste dat me kan overkomen, is een tweede kans nodig hebben om het examen succesvol af te leggen. Een tweede kans die ik, indien nodig, krijgen zal. Ik vraag me al enkele dagen af hoeveel tweede kansen de heren aan het Noordstation gekregen hebben.
Framing is everything. Niet alleen in de media, zo blijkt.
zondag 29 november 2009
Standard heeft het schoppen nog niet verleerd.
Vanop Sporza
40'Mennes ligt kermend van de pijn op de grond. Hij is op een erg gemene manier aangetrapt door Goreux. Die gaat op de enkel van de verdediger staan.
44'Mennes kan niet meer verder na de vuile overtreding van Goreux. Hij wordt naar de kant gedragen, maar mag zich nog gelukkig prijzen dat zijn enkel niet gebroken is.
45+2' Rust.
Doffe ellende op Stayen. Sint-Truiden en Standard bakken er helemaal niks van. Hét moment van de eerste helft was de afschuwelijke overtreding van Goreux op de enkel van Mennes. De tweede helft moet wel beter zijn, dat kan haast niet anders.
66'Goreux slaat weer toe. Hij trekt het truitje van Cantaluppi haast uit en loopt tegen een gele kaart aan. Eigenlijk verdiende Goreux al donkerrood in de eerste helft.
82'
De boefjes van Standard zijn weer op pad. De Camargo trapt na op Onana na een tackle en krijgt geel. Na een opstootje is er ook een gele kaart voor Onana.
90+3' Einde.
Sint-Truiden boekt verdiend zijn eerste zege sinds meer dan twee maanden. Standard speelde bijzonder zwak en liet zich vooral opmerken door enkele potige overtredingen op en over het randje.
Vanop HLN
- 41'
- Crapuleuze tackle Goreux
- Mennes wordt van het veld gestampt door een schandalige overtreding van Goreux. Verbist fluit niet. Onwaarschijnlijk.
- 43'
- Enkelblessure Mennes
- Terwijl Goreux een duim opsteekt naar Verbist voor zoveel gratie, gaat Mennes in discussie met Bölöni. Standard is het hakken nog steeds niet verleerd.
- 45'
- RUST
- Verbist heeft een einde gemaakt aan de eerste helft. Deze 45 minuten werden overschaduwd door een schandalige overtreding van Goreux op de enkels van Mennes.
Vanop Sportwereld
- 54'
- Geel Carcela
- Verbist bedenkt Carcela met een gele kaart na een lichte charge. Vreemde keuze om hiervoor geel te geven. Iemand zijn enkel overstampen wordt dan weer niet bestraft.
- 93'
- STANDARD BLAAST AFTOCHT
- STVV heeft zijn eerste zege geboekt sinds 19 september. Niet toevallig is Standard het slachtoffer. De Rouches presenteerden zich deze avond als geslagen honden op Stayen. Bovendien ging Goreux zwaar zijn boekje te buiten door Mennes van het veld te stampen na een smerige tackle op de enkel. Verbist liet de partij ontaarden, jammer.
40'Goreux Na een zware overtreding op Wim Mennes heeft Reginal Goreux heel veel geluk dat hij geen rode kaart krijgt. Dit is opnieuw een schandalige overtreding van een Standard-speler.44'Mennes Wim Mennes kan niet verder spelen na de overtreding van Reginal Goreux. Cephas Chimedza komt in de ploeg bij STVV.21:19Rust Na een bijzonder zwakke eerste helft staat de beginscore nog steeds op het bord op Stayen. STVV probeerde wel, maar kon niet beter. De bezoekers speelden traag en inspiratieloos en lijken er echt geen zin in te hebben. Het meest opvallend was nog de zware tackle van Reginal Goreux op Wim Mennes. De jonge Luikenaar verdiende donkerrood, maar kwam zonder kaart weg. 0-0 en een maat voor niets voor de rust, hopelijk beterschap erna.60'Jovanovic Milan Jovanovic en Peter Delorge haken in elkaar. De servische spits grijpt de kapitein van STVV even naar de keel en mag blij zijn dat hij er zonder kaart vanaf komt.66'Goreux Opnieuw geel voor een speler van Standard. Dit keer is het Reginal Goreux die een kartonnetje onder de neus geduwd krijgt.77'Jovanovic Milan Jovanovic is al de vijfde speler van Standard die geel pakt vanavond.81'De Camargo Hervé Ndjana Onana krijgt geel na een fout op Igor De Camargo. De braziliaanse Belg trapt na en mag blij zijn dat hij slechts geel krijgt.22:23Nabeschouwing Na een barslechte wedstrijd wint STVV thuis van Standard. De thuisploeg kwam net na het uur op voorsprong. De eerste kans van de wedstrijd was meteen raak. De Rouches schoten wakker en hadden twee goede kansen, maar telkens bewees Simon Mignolet zijn waarde. Jonathan Wilmet besliste de wedstrijd met een prachtige krul in de winkelhaak. STVV kan opnieuw winnen. De Luikenaars druipen af na een 0 op 6 en staan pas op de zesde plaats in het klassement. Standard is ziek en er zit heel wat frustratie in de ploeg. Vraag is maar of ze zich snel kunnen herpakken.
donderdag 26 november 2009
donderdag 19 november 2009
Herman president, sjalalalalaaaaa
Hermanneke, wiens roots in mijn eigenste boerendorpje liggen, wordt de eerste "president" van Europa. Hoera hoera, laat het bier maar vloeien en het feest beginnen.
Allemaal goed en wel, ware het niet dat, sinds de hele polemiek rond de verkiezing van een Europese "president" op gang kwam, de media opeens doorhadden dat onze premier af en toe wel eens een haiku'tje (jaja, zo schrijf je dat) van achter zijn oren tevoorschijn tovert.
Een leuk weetje, ware het niet dat zowat iedereen in de media in onvervalste Man Bijt Hond stijl zich blijkbaar enkel en alleen op dit feit lijkt vast te bijten. We zagen The Wall Street Journal al een (toegegeven, grappige) kwinkslag naar Hermans haargroei geven, maar nu blijkt ook De Standaard het warm water te hebben uitgevonden.
Om Hermans verkiezing te vieren, vullen ze zowat hun hele startpagina met een haiku over de meester zelve. Belezen mensen merken meteen op dat de haiku zowaar een verwijzing is naar een van de haiku's die de premier onlangs voorgelezen heeft. Merk ook op hoe ze de lezers vragen om zelf een haiku te schrijven over de premier.
Met alle respect, maar waar gaan we in godsnaam naar toe? Een (toch wel belangrijk en opmerkelijk) nieuwsfeit wordt op deze wijze compleet getrivialiseerd en in het belachelijke getrokken.
Herman President, laten we er op los haiku'en. De tien beste haiku's worden morgen in De Standaard gepubliceerd. Daarbij wordt een poll gevoegd om te peilen welke haiku het haalt van de anderen. Vervolgens zal de winnende haiku beloond worden doordat Freek Braekman in een extra journaal hem komt voordragen. Liefst tweemaal achtereen, zoals het een echte haiku past.
De schrijver ervan mag vervolgens de vrijgekomen post van Eerste Minister bekleden. Dan is dat ook al opgelost.